2 – کیفیت بالاتر محصولات اولیه:

در بسیاری از موارد و به خصوص در ارتباط با فرآوری محصولات شیلاتی، محصولات دریایی خام فرآوری دچار افت کیفیت می شوند. برای مثال در زمینه فرآوری میگو، مشکلی که برای بسیاری از کارخانه ها پیش می آید به این خاطر است که پرورش دهنده میگو از روش های صید صحیح از مزرعه پرورشی آگاهی درستی نداشته و درنتیجه میگوهای صید شده از نظر سلامت ظاهری دچار مشکلاتی مانند کنده شدن بخش هایی از بدن و زخم های روی سطح بدن می شوند که این امر باعث کاهش شدید بازارپسندی آنها می گردد. همچنین صید میگو باید در زمان مناسبی صورت پذیرد تا میگو ها از اندازه و کیفیت مناسبی برخوردار باشند، وغذادهی به میگوها باید از مدتی قبل از صید آنها متوقف گردد، ولی بسیاری از پرورش دهندگان میگو در محاسبه این زمان دچار خطای عمدی یا سهوی می شوند. بسیاری از آنها این تصور را دارند که هر چه غذادهی را به میزان طولانی تری ادامه دهند، میگوی پرورشی اندازه بزرگتری خواهد داشت که این تصور کاملا نادرست می باشد. همینطور از حداقل سه روز قبل باید بسیاری از پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب بررسی شده و کیفیت ها حتما در سطح استاندارد نگه داشته شوند که این امر با فرآوری هوشمند آبزیان ، هوشمند سازی آبزی پروری و اینترنت اشیاء به سادگی میسر می شود.

بسیاری از پرورش دهندگان از کیفیت های لازم برای فرآوری محصولات شیلاتی و محصولات دریایی اطلاعی ندارند و بنابراین باعث کاهش کیفتیت میگو و ماهی و سایر غذاهای دریایی  می شوند که قرار است فرآوری روی آنها صورت گیرد. برای حل این مشکلات، فرآوری هوشمند آبزیان باید حتی قبل از مرحله فرآوری باشد و اینترنت اشیاء باید در مرحله پرورش قرار گیرد.